Wyjazd do miejsca cudu Eucharystycznego w Legnicy

17 kwietnia 2024

Już po raz drugi wybraliśmy się do tego niesamowitego miejsca - Sanktuarium św. Jacka w Legnicy- miejsce cudu Eucharystycznego. Ksiądz Andrzej Ziombra bardzo szczegółowo przedstawił nam fakty dotyczące tego nadzwyczajnego wydarzenia. Pokazał zdjęcia z Zakładu Medycyny Sądowej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie. Przeprowadzone tam badania wykazały ponad wszelką wątpliwość, że przemieniony i przebarwiony fragment konsekrowanej Hostii jest tkanką mięśnia sercowego należącą do człowieka! Jak to możliwe ???

Pytaliśmy się siebie samych. Tego po prostu nie da się zrozumieć. Potrzebna jest tutaj wiara i pokora. Słowa księdza Andrzeja, to co zobaczyliśmy na tej przedziwnej Hostii oraz COŚ, czego do końca również nie rozumiemy - sprawiły, że wielu, bardzo wielu z nas przystąpiło do sakramentu spowiedzi. Nie obyło się bez łez. Dla wielu były to łzy wzruszenia i oczyszczenia.

Następnie uczestniczyliśmy we Mszy św. Jakże inaczej przeżyliśmy tę Eucharystię, wiedząc, że tu na ołtarzu przyjdzie do nas sam Pan Jezus, ten sam co w Wieczerniku i powie:

„ Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało Moje, które za was będzie wydane”.

Potem pojechaliśmy do małej miejscowości w województwie dolnośląskim - Lubiąża. Znajduje się tam prawdziwa perła sztuki barokowej - Pocysterski Kompleks Pałacowo – Klasztorny.

Największe wrażenie zrobiła na nas Sala Książęca z przepięknymi rzeźbami i malowidłami ściennymi. Pani przewodnik zapoznała nas z historią tego miejsca.

Pobyt w Kościele w Legnicy był dla nas prawdziwą ucztą duchową. Zobaczyliśmy tam coś, czego nie był stanie dokonać żaden człowiek. Natomiast w Lubiążu mogliśmy zachwycić się pięknem dokonanym rękoma ludzkimi.

Z jakimi wrażeniami wrócili nasi uczniowie? Posłuchajmy:

-Cieszę się, że mogłam tam być. Dzięki temu wyjazdowi będę chętniej chodziła na Mszę św.

-Dla mnie ten cud jest dodatkowym potwierdzeniem, że Pan Bóg naprawdę istnieje.

-Wyjazd do Legnicy może przekonać do wiary w Boga, może umocnić wiarę.

-W tym miejscu poczułam coś innego, coś nowego. Najważniejsza dla mnie była spowiedź. Czułam się jakby „odnowiona”.

- Nie mogłem uwierzyć, że w Polsce mogą być takie piękne zabytki.

- Bardzo mi się podobały historie opowiadane przez panią przewodnik, dotyczące żołnierzy III Rzeszy, którzy podczas wojny przebywali w klasztorze.

- Ja chciałabym się nawrócić. Być bliżej Pana Boga. Ten wyjazd bardzo mi w tym pomógł. Zrozumiałam, że Pan Bóg będzie zawsze przy mnie.

- Niesamowita była dla mnie ta ulga po spowiedzi, ten spokój w duszy.

- Po Mszy św. miałam dziwne uczucie. Miałam do siebie żal, że rzadko chodziłam na Mszę św. Bardzo żałowałam, że nie poszłam do spowiedzi.

- Nie żałuję, że tam pojechałam. Zrozumiałam, że nie powinnam opuszczać Pana Boga. Czuję, że Pan Bóg daje mi kolejną szansę.

- Ja zrozumiałem, że w tej małej, białej Hostii jest naprawdę obecny Pan Jezus.